allerlei en verslag bezoek aan Wa Na

31 maart 2009


Beste Belanda's,

Nu ik de kans heb, zet ik alle verhalen gelijk op onze weblog.
Morgenochtend om 11.00 uur staat de airport taxi voor de deur, want we vliegen om 13.15 uur naar Jakarta. Vanaf Tulehu is het ongeveer ¾ uur rijden naar de Bandar (airport) van Ambon.
Wat zijn die weken omgevlogen!! Het is een zeer leerzame en productieve periode geweest voor allen met name voor het Medisch team.... Goede productie gedraaid zonder beperkingen!!

IK had beloofd verslag te doen van ons bezoek aan Wa Na en haar familie.
Vanochtend om 9.00 uur is Paulien en ons komen ophalen met de auto en zijn we naar Oli gereden. Oli is een kampong ergens in het noorden van Ambon. Wa Na had al een smsje naar Paulien gestuurd of we nog kwamen. Paulien belde en informeerde waar we precies moesten zijn en toen bleek dat we er al bijna waren. De rit duurde korter dan gedacht.

Bij de Puskesmas (plaatselijke polikliniek) zou haar man ons ophalen. Na 5 minuten te hebben gewacht kwam haar man op de ojek(brommer) en reed ons voor de bergen in. Gelukkig was de weg prima begaanbaar voor auto's, anders hadden we moeten lopen!!!
En... daar waren we eindelijk. Wa Na stond ons al op te wachten en werden we uitgenodigd binnen te komen in het huis van haar moeder. In dit huisje wonen 5 gezinnen. Binnen de kortste keren was iedereen aanwezig. Voor ons waren de stoelen en tafel klaargezet en de hele familie nam plaats op de grond.

Paulien legde aan de familie uit, waarom dr. John het besluit heeft genomen om deze actie voor Wa Na op touw te zetten. Ze luisterden aandachtig. Een tante van Wa Na (zus van haar moeder), stevig postuur, Hollands glorie, voerde het woord voor de familie. Waarom? Dat hebben we niet gevraagd, wellicht is zij de mater familias.
We kregen 3 trossen bananen en water. Al die bananen kregen we natuurlijk niet op en de rest moesten we meenemen.
De tante was erg emotioneel en zei dat Wa Na wel dood had kunnen zijn als dr John haar niet had geholpen. Ze waren erg dankbaar en blij dat er voor hun een huis gebouwd zal worden. Per slot van rekening komt dit de gehele familie ten goede.

De broer van haar man blijkt het dorpshoofd te zijn en hij heeft hun grond toegewezen. Het stuk grond is ongeveer 10 x 10 meter en kost zo'n 500.000 INR = 30 euro... Voor ons is dat peanuts, maar voor sommige arbeiders hier is het een maandsalaris!! DAT kunnen wij ons niet voorstellen in ons welvarend Nederland..
Zodra de overdracht van de grond officieel is afgerond (door Notaris eigendomsakte opgemaakt) zal gestart worden met de bouw. Naar verwachting zal zij in augustus haar huisje kunnen betreden...
Wij zijn uitgenodigd om haar huis te komen zien, als het af is...... en dat doen we graag. Weer een vliegreisje naar Ambon, maar dan echt alleen voor vakantie.....

groetjes voor jullie allen,

Linda

p.s. Als aanvulling op eerdere berichtgeving over de Baligangers het volgende. Vandaag van Paulien vernomen dat de groep van 5 het vliegtuig gemist had, omdat de minister die in het zelfde vliegtuig zat wilde dat het vliegtuig vertrok. Zodoende is het vliegtuig 15 minuten eerder opgestegen.
Wat te doen? Paulien heeft toen telefonisch geregeld dat zij naar Surabaya konden vliegen om daar een aansluitende vlucht naar Bali te nemen. Maar helaas, bleek bij aankomst op Surabaya dat alle vluchten naar Bali volgeboekt waren en ze de volgende dag door konden naar Bali. Er zat helaas niks anders op voor Bram en zijn harem dan op Surabaya te overnachten. Jammer voor Bram en Judith, die direkt naar Bandung zijn gegaan en niet meer via Bali. Ze hebben het ongetwijfeld ook prima gehad......