Jolanda's ervaringen.
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Linda
24 Maart 2009 | Indonesië, Ambon
Hallo allemaal thuis in Nederland,
Hier een berichtje van zuster Jolanda: “ik heb het hier geweldig”. We zijn nu een week in Tulehu, vandaag was onze 7de werkdag. Gisteren (zondag) hadden we een dagje vrij en ben ik met Julia, Christie en Ina naar Kolang geweest op bezoek bij een tante van Julia: tante Olly en oom Uta. Gastvrij ontvangen met water, thee, hapjes en heerlijk eten. Overigens. Voor de liefhebbers van de Indonesische keuken, het eten is hier overal geweldig! Rijst, ansi, bami, gado gado, gebakken, cassave, papaya's, plakrijst, saté, veel vis en kip etc etc.
Zondagmiddag in Kilang in de hitte naar zee gewandeld door de dessa en heuvels en in kleine baai op strand gelegen en heerlijk gezwommen en gesnorkeld.
's Avonds, weer terug in Tulehu, leek het wat koeler dan anders: elke dag is het rond de 30 graden. Jammer dat ik niet op de OK werk, want die hebben airco. Op ons ziekenzaaltje is het gewoon 30 gr C. en smelten we bijna weg. Voordeel is wel dat de operatiepatiënten die met kou van de OK komen, weer snel opgewarmd zijn.
Vorige week kregen we na 2 werkdagen gelukkig een ventilator en wappert er nu dus een hele dag warme wind. Luchtvochtigheid is hoog (denken we).
Poezen in het ziekenhuis, kippen en koeien buiten zijn hier normaal.
Voor de collega's thuis, de omstandigheden waaronder wij hier werken zijn echt onvoorstelbaar. Om een paar voorbeelden te noemen; oude bedden zonder wielen; matrassen zonde plastic overtrek ( enen patient weg, hup schoon laken en volgende patient erop). Niks geen beddenreiniging. Nog geen gaasje op zaal, catheterzakken hangen aan verband of bandjes van oude mondmaskers (jaja, we worden steeds inventiever). Peter bedankt voor het advies om doos handschoenen mee te nemen, want die gebruiken we hier veel. We wassen ze weer, spoelen ze af in de alcohol 70% en we drogen ze op de ventilator, want anders komen we niet toe met die ene doos!!!
Op onze afdeling is geen wastafel die functioneert, een afdeling verder is één gammele wastafel die half van de muur hangt, daar kunnen we handen wassen als er tenminste water is, want dat is niet altijd het geval.
Familie van een patiënt. trekt hier gelijk in. Serviesgoed, eten, drinken, bes komt mee van thuis en wordt op nachtkastje gestapeld (liefst op of onder een mooi kleedje). Matje erbij voor 1 familielid (meestal moeders) die daar 's nachts op slaapt onder 't bed. Overdag veel andere familieleden die wapperen met karton van de infuusdozen om zichzelf en de patiënt nog enige koelte toe te wuiven.
Van HCCP-normen hebben ze nog nooit gehoord, warm eten komt rond 12.00 uur en blijft gerust de hele dag staan op het nachtkastje. Hoewel wij proberen de patienten eerst te laten drinken en als dat gaat stimuleren VEEL te drinken lukt dat maar matig, want eten is heilig. Mobiliseren ( uit bed) moeten we alle patienten erg aanpraten anders liggen ze de hele dag plat in bed en worden ze gevoederd door de familie. Wij proberen ze zelf overeind te laten komen,zitten, uit bed, zelf eten en vertellen ook waarom we dat doen.
Patiënten zeggen hier weinig, vragen niks en wachten gewoon af......... Zonder onze inzet liggen ze er waarschijnlijk over 3 dagen nog zo!
Collega verpleegkundigen van hier wassen geen enkele patiënt, dat doet de familie met een doek in een emmertje water. Op po helpen is ook familiewerk. Verpleegkundigen prikken infusen, meten bloeddruk en temperaturen ( met 1 kwikthermometer alle patiënten axillair zonder schoonmaken)
Ze maken wonden schoon, plakken gaasjes vast met leukoplast net als de infuusnaalden en regelen met ons de spoelsystemen.
Ik heb nog veel meer te vertellen, maar dat komt thuis wel!!
Elke morgen gewekt worden door oproep voor gebed in de moskee went ook, echt waar.
Groeten,
Jolanda
Hier een berichtje van zuster Jolanda: “ik heb het hier geweldig”. We zijn nu een week in Tulehu, vandaag was onze 7de werkdag. Gisteren (zondag) hadden we een dagje vrij en ben ik met Julia, Christie en Ina naar Kolang geweest op bezoek bij een tante van Julia: tante Olly en oom Uta. Gastvrij ontvangen met water, thee, hapjes en heerlijk eten. Overigens. Voor de liefhebbers van de Indonesische keuken, het eten is hier overal geweldig! Rijst, ansi, bami, gado gado, gebakken, cassave, papaya's, plakrijst, saté, veel vis en kip etc etc.
Zondagmiddag in Kilang in de hitte naar zee gewandeld door de dessa en heuvels en in kleine baai op strand gelegen en heerlijk gezwommen en gesnorkeld.
's Avonds, weer terug in Tulehu, leek het wat koeler dan anders: elke dag is het rond de 30 graden. Jammer dat ik niet op de OK werk, want die hebben airco. Op ons ziekenzaaltje is het gewoon 30 gr C. en smelten we bijna weg. Voordeel is wel dat de operatiepatiënten die met kou van de OK komen, weer snel opgewarmd zijn.
Vorige week kregen we na 2 werkdagen gelukkig een ventilator en wappert er nu dus een hele dag warme wind. Luchtvochtigheid is hoog (denken we).
Poezen in het ziekenhuis, kippen en koeien buiten zijn hier normaal.
Voor de collega's thuis, de omstandigheden waaronder wij hier werken zijn echt onvoorstelbaar. Om een paar voorbeelden te noemen; oude bedden zonder wielen; matrassen zonde plastic overtrek ( enen patient weg, hup schoon laken en volgende patient erop). Niks geen beddenreiniging. Nog geen gaasje op zaal, catheterzakken hangen aan verband of bandjes van oude mondmaskers (jaja, we worden steeds inventiever). Peter bedankt voor het advies om doos handschoenen mee te nemen, want die gebruiken we hier veel. We wassen ze weer, spoelen ze af in de alcohol 70% en we drogen ze op de ventilator, want anders komen we niet toe met die ene doos!!!
Op onze afdeling is geen wastafel die functioneert, een afdeling verder is één gammele wastafel die half van de muur hangt, daar kunnen we handen wassen als er tenminste water is, want dat is niet altijd het geval.
Familie van een patiënt. trekt hier gelijk in. Serviesgoed, eten, drinken, bes komt mee van thuis en wordt op nachtkastje gestapeld (liefst op of onder een mooi kleedje). Matje erbij voor 1 familielid (meestal moeders) die daar 's nachts op slaapt onder 't bed. Overdag veel andere familieleden die wapperen met karton van de infuusdozen om zichzelf en de patiënt nog enige koelte toe te wuiven.
Van HCCP-normen hebben ze nog nooit gehoord, warm eten komt rond 12.00 uur en blijft gerust de hele dag staan op het nachtkastje. Hoewel wij proberen de patienten eerst te laten drinken en als dat gaat stimuleren VEEL te drinken lukt dat maar matig, want eten is heilig. Mobiliseren ( uit bed) moeten we alle patienten erg aanpraten anders liggen ze de hele dag plat in bed en worden ze gevoederd door de familie. Wij proberen ze zelf overeind te laten komen,zitten, uit bed, zelf eten en vertellen ook waarom we dat doen.
Patiënten zeggen hier weinig, vragen niks en wachten gewoon af......... Zonder onze inzet liggen ze er waarschijnlijk over 3 dagen nog zo!
Collega verpleegkundigen van hier wassen geen enkele patiënt, dat doet de familie met een doek in een emmertje water. Op po helpen is ook familiewerk. Verpleegkundigen prikken infusen, meten bloeddruk en temperaturen ( met 1 kwikthermometer alle patiënten axillair zonder schoonmaken)
Ze maken wonden schoon, plakken gaasjes vast met leukoplast net als de infuusnaalden en regelen met ons de spoelsystemen.
Ik heb nog veel meer te vertellen, maar dat komt thuis wel!!
Elke morgen gewekt worden door oproep voor gebed in de moskee went ook, echt waar.
Groeten,
Jolanda
-
24 Maart 2009 - 11:13
Marlies:
Hoi Jolanda
wat een geweldig verhaal ik ben benieuwd naar de rest haha wij mogen dan maar van geluk spreken met onze mooie nieuwe bedjes en dan nog klagen...... succes nog ook voor de rest daar en tot snel weer!
groetjes Marlies -
24 Maart 2009 - 12:15
Bea En Machteld :
Hoi allemaal,
Wij zitten hier te gruwelen van jullie verhalen; handen wassen in een teiltje?? Handschoenen uitwassen en dan met alcohol?? Chris, heb je je lesje infectiepreventie nog durven geven?
Maarrr, we zijn hartstikke trots op jullie. Heel veel succes en groetjes,
Bea en Machteld -
24 Maart 2009 - 16:01
Peter:
jolanda,
geweldig om je ervaringen te lezen!!! nu begrijp je wat ik bedoel en ik daarom het benefietconcert heb georganiseerd.
kan niet wachten op je andere verhalen.jullie hebben in ieder geval een wekker om 04.00 uur:)
Ik weet hoe het eten bij tante Olly en oom Uta smaakt,VERRUKKELIJK!!!!:)
Groetjes aan iedereen van ons allen (Noord 2)
Peter -
24 Maart 2009 - 19:59
Judith:
Hey Jo wat een belevenissen zeg, en wat een andere wereld.Fijn dat we het zo kunnen volgen. liefs en de groetjesvan ons en van pa en ma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
