Paramaribo, de vrolijkste stad in de jungle
Door: Linda de M
Blijf op de hoogte en volg Linda
28 Juli 2010 | Suriname, Paramaribo
De titel van een boek geschreven door Anil Ramdas. Aan te bevelen om te lezen. Zeer humoristisch.
Elke dag ervaar ik dit weer. Suriname is een apart land. Rommelig, ongeorganiseerd, warm, druk door teveel auto’s die er rond rijden, lekker eten, feesten, veel Nederlandse stagiaires die bijna allemaal hun leven wagen en op de fiets stappen. Je raakt in de ban van Paramaribo ( dat is nl de eerste kennismaking met het land) of niet. Een gevoel dat niet te beschrijven is, het pakt je of niet. Als het je ‘pakt’ ben je voor eeuwig verbonden met dit land. Een land van vele tegenstellingen, een land met veel warmte, een bijzonder apart land.
Van de week liep ik naar de Combémarkt, een markt annex supermarkt op loopafstand ( 600 m) van waar wij wonen. Jaja, ik heb gelopen, het is nl geen optie om dat kleine stukje met de auto te gaan, alleen maar ergernis om er te komen en te parkeren.
Enfin, ik heb mijn boodschappen gedaan en al lopende hoor en zie je van alles. Auto’s die constant toeteren; alarm van auto’s die afgaan en waar niemand naar omkijkt tot het oorverdovende gejengel vanzelf stopt om vervolgens opnieuw te loeien als er maar iemand voorbij loopt, de keiharde dreun van de luidsprekerboxen uit de auto’s.
Bij ons aan de overkant is gestart met verhuur van appartementen, beneden een bar/restaurant en ook is er een zwembad. Er kwam een overheidsambtenaar, die in de buurt iedereen ging ondervragen of je bezwaar hebt tegen de komst van het bedrijf, maar…….. het bedrijf staat er al!! Op een avond zijn alle buren uitgenodigd voor een etentje en een drankje en er was ook feest. Ik vind prima, we blijven toch maar tijdelijk in dit huis aan de Prins Hendrikstraat.
Nog een leuke ervaring. Zit ik thuis wachten op de bomensnoeier, die niet kwam. Was hij vergeten dat er bondsvergadering was en vergeten me af te bellen. ‘WELCOME in SURINAM”. Mevrouw, de komende week niet hoor, maar de week erop, maar ik bel u…. Dat zal dus niet gebeuren. Ik zal natuurlijk zelf moeten bellen. Inmiddels zijn de bomen allang gesnoeid, niet door de meneer van Milieubeheer, maar een neef van een goede vriend. En het telefoontje….??? Daar wacht ik nog op. Maar… we zijn af van de knal van de vallende mangos’op het zinken dak.
De installateur van het gasbedrijf was wel op tijd. Hij kwam de aansluiting keuren. Hier kookt men op gas met gasbom, die buiten staat. Aangezien er heel lang geen gasbom was besteld, moet er iemand de aansluiting herkeuren. De ene bom was helemaal verrot, gelukkig was die leeg….. Stel je voor!! De andere was nog goed. Ja mevrouw, dat kost u wel een boete van 200 SRD.. PFFT, dacht ik, je zal maar een salaris van 1000 SRD per maand krijgen. Nu nog de aansluiting boven, die bleek ook niet goed en moet ik ook laten herstellen, moet zo’n slangwartel (kraantje) tussen…... We zijn nog lang niet klaar!!!
Dat was het voor nu..
Tot de volgende keer
Linda
Elke dag ervaar ik dit weer. Suriname is een apart land. Rommelig, ongeorganiseerd, warm, druk door teveel auto’s die er rond rijden, lekker eten, feesten, veel Nederlandse stagiaires die bijna allemaal hun leven wagen en op de fiets stappen. Je raakt in de ban van Paramaribo ( dat is nl de eerste kennismaking met het land) of niet. Een gevoel dat niet te beschrijven is, het pakt je of niet. Als het je ‘pakt’ ben je voor eeuwig verbonden met dit land. Een land van vele tegenstellingen, een land met veel warmte, een bijzonder apart land.
Van de week liep ik naar de Combémarkt, een markt annex supermarkt op loopafstand ( 600 m) van waar wij wonen. Jaja, ik heb gelopen, het is nl geen optie om dat kleine stukje met de auto te gaan, alleen maar ergernis om er te komen en te parkeren.
Enfin, ik heb mijn boodschappen gedaan en al lopende hoor en zie je van alles. Auto’s die constant toeteren; alarm van auto’s die afgaan en waar niemand naar omkijkt tot het oorverdovende gejengel vanzelf stopt om vervolgens opnieuw te loeien als er maar iemand voorbij loopt, de keiharde dreun van de luidsprekerboxen uit de auto’s.
Bij ons aan de overkant is gestart met verhuur van appartementen, beneden een bar/restaurant en ook is er een zwembad. Er kwam een overheidsambtenaar, die in de buurt iedereen ging ondervragen of je bezwaar hebt tegen de komst van het bedrijf, maar…….. het bedrijf staat er al!! Op een avond zijn alle buren uitgenodigd voor een etentje en een drankje en er was ook feest. Ik vind prima, we blijven toch maar tijdelijk in dit huis aan de Prins Hendrikstraat.
Nog een leuke ervaring. Zit ik thuis wachten op de bomensnoeier, die niet kwam. Was hij vergeten dat er bondsvergadering was en vergeten me af te bellen. ‘WELCOME in SURINAM”. Mevrouw, de komende week niet hoor, maar de week erop, maar ik bel u…. Dat zal dus niet gebeuren. Ik zal natuurlijk zelf moeten bellen. Inmiddels zijn de bomen allang gesnoeid, niet door de meneer van Milieubeheer, maar een neef van een goede vriend. En het telefoontje….??? Daar wacht ik nog op. Maar… we zijn af van de knal van de vallende mangos’op het zinken dak.
De installateur van het gasbedrijf was wel op tijd. Hij kwam de aansluiting keuren. Hier kookt men op gas met gasbom, die buiten staat. Aangezien er heel lang geen gasbom was besteld, moet er iemand de aansluiting herkeuren. De ene bom was helemaal verrot, gelukkig was die leeg….. Stel je voor!! De andere was nog goed. Ja mevrouw, dat kost u wel een boete van 200 SRD.. PFFT, dacht ik, je zal maar een salaris van 1000 SRD per maand krijgen. Nu nog de aansluiting boven, die bleek ook niet goed en moet ik ook laten herstellen, moet zo’n slangwartel (kraantje) tussen…... We zijn nog lang niet klaar!!!
Dat was het voor nu..
Tot de volgende keer
Linda
-
29 Juli 2010 - 04:28
Leona:
hallo lieve mensen
leuk om weer eens iets te lezen van het spannende leven in suriname, het onze
is ook leuk, zitten nu in
san francisco gaan morgen 3wk rondtrekken met camper liefs harold leona en kids
-
29 Juli 2010 - 11:52
Leo En Marian:
Het is voor ons wel een beetje herkenbaar na ons bezoek aan Suriname. Paramaribo blijft een rommelige stad maar met zijn charmes.
Als we jullie verslagen lezen is er herkenbaarheid en toch ook weer de drang om het land te bezoeken.We komen zeker weer!!Even wachten wat Bouterse allemaal in petto heeft
Groet en liefs Leo en Marian -
29 Juli 2010 - 18:40
Henna:
Heel leuk om jullie ervaringen te lezen. Ik lag echt in een deuk omdat het allemaal zo herkenbaar is. -
01 Augustus 2010 - 06:08
Deborah:
Hallo lieve mensen,
ha.ha die mentaliteit herkennen wij wel van de Antillen. Het heeft ook zijn charmes, wij maken dit alleen mee op vakantie. Als je er woont kan dit wel vermoeiend wezen lijkt mij. Leuk om iedere keer weer jullie belevenissen te lezen. Wij gaan straks naar ma en nemen deze berichten weer uitgeprint mee. Heel veel liefs van ons. -
01 Augustus 2010 - 17:11
Bastiaan:
Hi Linda en John,
Ik kreeg wat terug gezonden berichtjes in mijn box van doorgestuurde praktijk "SPAM". Jullie zeelandnet account is niet meer in de lucht. Welk mailadres gebruiken jullie nu?
Groetjes Bastiaan, Saskia en de kids
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
