Wa Na: 3 jaar later.......
Door: Linda de M
Blijf op de hoogte en volg Linda
19 Maart 2011 | Indonesië, Ambon
Op onze eerste missie in 2008 hebben we kennisgemaakt met Wa Na, bij velen van jullie is het verhaal van Wa Na wel bekend. Ter opfrissing: Wa Na was toen 17 jaar en meldde zich aan met een enorm trauma ontstaan na haar eerste bevalling. Dokter John besloot haar toen onder narcose te onderzoeken en z.n. te opereren. Wa Na is geopereerd en wij hoopten allen dat haar leed wat verzacht zou worden. Echter, het leek een wonder, toen aan het eind van de week bleek dat zij helemaal genezen was…. Het hele team was toen zo begaan met haar lot dat, terug in NL, door dokter John een actie op touw is gezet om voor Wa Na en haar kind geld in te zamelen voor een eigen woning. Dankzij de giften van vrienden en familie is deze droom verwezenlijkt.
Inmiddels is de bouw van het huis gerealiseerd en sedert begin eind 2009 woont Wa Na met man en kind in haar eigen huis in de kampong.
Zij lacht weer en heeft weer vertrouwen en zin in het leven.
Vandaag, na 2 jaar, zijn we Wa Na gaan verrassen met een bezoekje. Wij, Paulien, Julia, John en Linda, waren heel benieuwd hoe het nu met haar gaat.
Een klein uurtje rijden door de bergen en naar Oli Negeri ergens hoog in de bergen woont ze.
Wat een verrassing was het voor haar. Het weerzien was emotioneel, zeker voor Wa Na. Ze liet haar tranen de vrije loop. Dokter John weer in levende lijve te zien, was geweldig voor haar. Ook wij waren heel blij haar te zien. Julia pinkte ook een traantje weg, hoe kan het ook anders, immers zij heeft zich na de operatie ontfermd over Wa Na. Wa Na ziet er goed uit, een mooie jonge vrouw. Met haar gezondheid gaat het prima. Het kleine babytje van weleer is nu bijna 4 jaar.
Het huis is een typisch Ambonees huisje, zoals ze in de kampong gebouwd worden, geschilderd in vrolijke kleuren (paars en rose) die zij zelf heeft uitgekozen, behangen met leuke gordijntjes. Echt een ‘meisjeshuis’.
Wa Na is ook een beetje ‘ons’ kind geworden. We steunen haar waar nodig.
Het was goed dat we geweest zijn. Vanzelfsprekend blijft onze verbondenheid met Ambon voor eeuwig bestaan niet alleen vanwege de urologiemissies, maar meer nog vanwege dit meisje Wa Na, dat in 2008 als een heel bang vogeltje binnenkwam in het ziekenhuis en nu een volwassen vrouw is geworden, die weer vertrouwen heeft in de mens en een normaal leven kan leiden.
groeten,
Linda en John
op onderstaande link, de foto's van ons bezoek
https://picasaweb.google.com/john.lcvriesde/Ambon2?authkey=Gv1sRgCN_a8dX4h9rZkQE&feat=directlink
Inmiddels is de bouw van het huis gerealiseerd en sedert begin eind 2009 woont Wa Na met man en kind in haar eigen huis in de kampong.
Zij lacht weer en heeft weer vertrouwen en zin in het leven.
Vandaag, na 2 jaar, zijn we Wa Na gaan verrassen met een bezoekje. Wij, Paulien, Julia, John en Linda, waren heel benieuwd hoe het nu met haar gaat.
Een klein uurtje rijden door de bergen en naar Oli Negeri ergens hoog in de bergen woont ze.
Wat een verrassing was het voor haar. Het weerzien was emotioneel, zeker voor Wa Na. Ze liet haar tranen de vrije loop. Dokter John weer in levende lijve te zien, was geweldig voor haar. Ook wij waren heel blij haar te zien. Julia pinkte ook een traantje weg, hoe kan het ook anders, immers zij heeft zich na de operatie ontfermd over Wa Na. Wa Na ziet er goed uit, een mooie jonge vrouw. Met haar gezondheid gaat het prima. Het kleine babytje van weleer is nu bijna 4 jaar.
Het huis is een typisch Ambonees huisje, zoals ze in de kampong gebouwd worden, geschilderd in vrolijke kleuren (paars en rose) die zij zelf heeft uitgekozen, behangen met leuke gordijntjes. Echt een ‘meisjeshuis’.
Wa Na is ook een beetje ‘ons’ kind geworden. We steunen haar waar nodig.
Het was goed dat we geweest zijn. Vanzelfsprekend blijft onze verbondenheid met Ambon voor eeuwig bestaan niet alleen vanwege de urologiemissies, maar meer nog vanwege dit meisje Wa Na, dat in 2008 als een heel bang vogeltje binnenkwam in het ziekenhuis en nu een volwassen vrouw is geworden, die weer vertrouwen heeft in de mens en een normaal leven kan leiden.
groeten,
Linda en John
op onderstaande link, de foto's van ons bezoek
https://picasaweb.google.com/john.lcvriesde/Ambon2?authkey=Gv1sRgCN_a8dX4h9rZkQE&feat=directlink
-
19 Maart 2011 - 16:01
Ingrid:
jammer,.........dat ik geen foto te zien krijg van de mooie Wa Na en haar huisje het moet een prima gevoel zijn. ook ik voelde de emoties, duizenden kilometers verder, toen ik jullie verslag las.
houe zo.
ben trots op jullie
ing -
19 Maart 2011 - 19:18
Ria Reijnierse:
Oh wat een verrassing om het vervolg van Wa Na te lezen.
Dat jullie haar weer hebben gezien en dat het goed met haar en haar zoon gaat.
Een echt lichtpunt hoor.
XXX Ria -
24 Maart 2011 - 10:52
Gertrud Roozen:
Dag Linda,
Wat zullen ze inderdaad blij zijn jullie te zien!! Het heeft hier in de PZC gestaan vorig jaar dat Wa Na zo gelukkig was en ik heb het artikel met mooie foto's toen opgestuurd naar Suriname maar waarschijnlijk is het niet op het juiste adres aangekomen. Heel mooi werk!! Ik werk met heel veel plezier vanaf juni 2010 (helaas) tijdelijk op de opname! Heel fijn dat ik deelgenoot mocht zijn van jullie prachtig werk op Ambon. Hartelijke groeten, Gertrud
-
31 Maart 2011 - 22:29
ADE:
I remember Wa Na ... I like this expression: dat in 2008 als een heel bang vogeltje binnenkwam in het ziekenhuis en nu een volwassen vrouw is geworden, die weer vertrouwen heeft in de mens en een normaal leven kan leiden.
jullie beiden zijn erg lieve mensen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
