ICU Dr,.M. Haulussy Ziekenhuis en meer

Zaterdag de 19e maart en hoe is het op de “ICU”
De flyers waren gedrukt, een stel ging de stad in flyeren en dr.John, Bram, Ina, Rachelle en Jolanda gingen eerst nog even langs het ziekenhuis voor de visite. De Millinpatiient bij wie de catheter eruit was, maakte het goed en nog belangrijker de waterleiding werkte weer! Bij sommige heren zelfs al zonder lekkage, kijk daar doe je het nou o.a. voor na jaren of maanden met een catheter lopen, nu zonder kunnen! (En dan denk ik niet dat er hier gewisseld wordt van catheter om de zoveel tijd….)
Maandag a.s. gaan er dus patienten naar huis die aan de prostaat geopereerd zijn, toch een grote ingreep, zeker gezien de omstandigheden hier. Die omstandigheden zijn heel wat anders dan thuis!

Op de ICU hebben we bedden in soorten. Gelukkig wel met wielen allemaal dit keer, dat was in Tulehu 2 jr geleden niet zo.Ook op de KNO-afd overigens waar sommige pat terecht komen na een kleinere ingreep die dr John verricht, zoals liesbreuk, waterbreuk, blaassteen, hebben ze gewone hoge ledikanten zonder wielen. Het is daar ook erg schoon op die KNO maar vlgs ons komt dat omdat er niemand ligt, lag, is er veel tijd om schoon te maken. MAAR die IC-bedden dus, geen een hetzelfde:soms elektrisch , er is ook een met handbediening, op te draaien net als bij zo’n oldtimer. Beddenzeilen in soorten en maten, er was 1 een beetje groot, werd gewoon in 2-en geknipt en op een ander bed gelegd, wel zo praktisch. Beddenreiniging bestaat hier niet, doekje met alcohol erover en klaar! Aan patienten wassen doen ze hier niet, achteraf was een aantal pakjes wasdoekjes wel handig geweest, nu is er gewoon niks behalve wat OK gaasjes van 10 bij 10. Er is op de ICU 1 wastafel in zeer matige conditie. Daar lag de 1e dag nog een los stuk zeep maar tot mijn verbazing de 2e dag ineens een zeeppompje??! Vlgs zr Etty, hoofd van de ICU, doen ze veel aan handhygiene, maar men heeft wel ringen en sieraden aan?! (Christie werk aan de winkel!) Maar op elk nachtkastje wel een alcohol-pompje en een fles voor vuile naalden. Dat ligt dan allemaal wel weer op een kleedje dat er al de hele week (of langer) ligt en vrijdag vond ik 2 gebruikte blaasspuiten op een nachtkastje van een patient die de ICU al zeker 24 uur daarvoor had verlaten. De vloer wordt gedweild, maar alles met dezelfde dweilmop die ook buiten de IC wordt gebruikt …en vlgs mij ook in het spoelhook (dat staat echt op de deur hoor, geen hok,maar hook). Men heeft hier dus wel een aparte opvatting over schoon en hygienisch. Moeten we nog maar eens een gesprekje over aangaan a.s. week. Er staan op de IC ook narcose apparaten nog met een etherfles op, maar die worden niet meer gebruikt. Diverse brancards,met en zonder wielen, waar de 1e dagen steeds verpleegkundigen op lagen te slapen, gewoon overdag! Dag mag als er niets te doen is!!! Niet te geloven toch. De recovery is naast de IC, (onze pat.gaan gelijk door naar ICU).
De gewone pat die door “t ziekenhuis zelf worden geopereerd liggen op brancards bij te komen, men geeft alleen zuurstof, er staat een tv en daar kijken zowel pat als ze wakker zijn als het personeel de soap-afleveringen van het Indonesische GTST en het nieuws. Begrijpelijk dat ik dus elke dag m’n ogen weer uitkijk!!!!

Na de visite nog een paar mensen op de poli gescreened door de heren doktoren en maandag is er in ieder geval operatiewerk te doen. Tot nu toe 21 patienten aan 25 ingrepen geholpen vlgs Rachelle.
Onderweg naar het hotel vanaf het ziekenhuis hebben we uit het raam ook geflyerd dus wie weet levert het nog pat op voor volgende week.

Zaterdagmiddag zijn Dr Bram, Judith, Ina en ik naar de fam van Judith geweest. Eerst met de bus tot Mahia, onderweg nog meer fam opgepikt van Judith, die gingen ook mee. Vanaf Mahia hebben we gelopen door de bossen, over onbegaanbare paadjes,keien etc en zijn we 4x gestopt bij fam., omdat er eten en drinken gereed stond. Een deel van de tocht ging per prauw, dat scheelde nog in tijd, we hebben gezwommen en daarna weer lopen, lopen en klimmen en lopen. Ik ben nu stijf in de bovenbenen, verschrikkelijk. Het was een zeer bijzondere belevenis om mee te maken, want je komt echt bij de mensen thuis.
Nou lang verhaal, later weer meer over de zondag,

Jolanda